محکوم به گناه

مطالب رمانتیک وعاشقانه



خدا تنها روزنه ی امیدی است که هیچگاه بسته نمی شود...

تنها کسی است که با دهان بسته هم می توان صدایش کرد...

با پای شکسته هم می توان سراغش رفت...

تنها خریداریست که اجناس شکسته را بهتر می خرد...

تنها کسی است که وقتی همه رفتند، می ماند...

وقتی همه پشت کردند، آغوش می گشاید...

وقتی همه تنهایت گذاشتند ، محرمت می شود...

و تنها سلطانی است که دلش با بخشیدن آرام می گیرد، نه با تنبیه کردن...

نوشته شده در دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,ساعت 15:25 توسط تیلور| |

اندوه تنهایی

پشت شیشه برف می بارد

      پشت شیشه برف می بارد

             در سکوت سینه ام دستی

                          دانه ی اندوه می کارد

                                   مو سپید آخر شدی ای برف

                               تا سرانجامم چنین دیدی

                  در دلم باریدی...ای افسوس

          بر سر گورم نباریدی

چون نهالی سست می لرزد

         روحم از سرمای تنهایی

                  می خزد در ظلمت قلبم

                          وحشت دنیای تنهایی

                                 دیگرم گرمی نمی بخشی

                     عشق...ای خورشید یخ بسته

             سینه ام صحرای نومیدیست

       خسته ام از عشق هم خسته

غنچه ی عشق تو هم خشکید

      شعر...ای شیطان افسون کار

                عاقبت زین خواب درد آلود

                        جان من بیدار شد...بیدار

                                   بعد از او بر هر چه رو کردم

                          دیدم افسون سرابی بود

             آنچه می گشتم به دنبالش

     وای بر من نقش خوابی بود

ای خدا...بر روی من بگشای

      لحظه ای درهای دوزخ را

             تا به کی در دل نهان سازم

                   حسرت گرمای دوزخ را...؟

                               دیدم ای بس آفتابی را

                       کو پیاپی در غروب افسرد

                   آفتاب بی غروب من

     ای دریغا...در جنوب افسرد

بعد از او دیگر چه می جویم؟

        بعد از او دیگر چه می پایم؟

                  اشک سردی تا بیفشانم

                                 گور گرمی تا بیاسایم

                    پشت شیشه برف می بارد

             پشت شیشه برف می بارد

     در سکوت سینه ام دستی

دانه ی اندوه می کارد...

                 ( فروغ فرخزاد )

نوشته شده در دو شنبه 2 ارديبهشت 1392برچسب:,ساعت 15:20 توسط تیلور| |

 

انتظار...

 

      دیروز اومده بود دیدنم

 

      با همون نگاهی که همیشه ارزوشو داشتم و ازم دریغ میکرد

 

       گریه کرد و گفت:دلش برام تنگ شده!!!!!

 

       میخواستم اشک هاشو از روی گونه هاش پاک کنم اما نتونستم!!!!!!!!! 

        اون رفت و سنگ قبرم خیس خیس بود!! 

 

 


 

نوشته شده در یک شنبه 1 ارديبهشت 1392برچسب:,ساعت 19:15 توسط تیلور| |

                   


اگر تنها ترین تنها شوم

                   باز هم خداهست

او جانشین همه ی نداشتن هاست.

                 نفرین ها و آفرین ها بی ثمراست.

اگر تمامی خلق گرگ های هار شوند،

                و از آسمان هول و کینه بر سرم بارد،

تو مهربان... آسیب ناپذیر من هستی،

                 ای پناهگاه ابدی،

تو میتوانی جانشین همه بی پناهی ها شوی!

نوشته شده در یک شنبه 1 ارديبهشت 1392برچسب:,ساعت 19:14 توسط تیلور| |

خواب و بیدار

   کجا بودی؟... کجا بودی آن روزها

    که مرا با تمامی نیازی که داشتم

    به تصور خود تنها گذاشتی

    و من در تمامی این سال ها

    زندگی را چون خوابی خوش

    در خیالی دل انگیز گذراندم...

 

     من حتی دل سپردن را تجربه کردم

     آن هم با کسی که

     تفاوتی میان عشق و عادت

     و احساس و انجام وظیفه قائل نبود...

 

     اما من امروز بیدار شده ام

     شاید هم فقط اینگونه می پندارم!

     زیرا دیگر تفاوت میان " خواب " و " بیداری " را نمیدانم...

نوشته شده در یک شنبه 1 ارديبهشت 1392برچسب:,ساعت 19:9 توسط تیلور| |

   روز اول با خودم گفتم

                                   دیگرش هرگز نخواهم دید

   روز دوم باز می گفتم

                                   لیک با اندوه و با تردید

   روز سوم هم گذشت اما

                                    بر سر پیمان خود بودم

   ظلمت زندان مرا می کشت

                                    باز زندان بان خود بودم

   آن منه دیوانه ی عاصی

                                    در درونم های و هوی میکرد

   مشت بر دیوارها میکوفت

                                    روزنی را جستجو میکرد

   میشنیدم نیمه شب در خواب

                                     های های گریه هایش را

   در صدایم گوش می کردم

                                     درد سیال صدایش را

   شرمگین میخواندمش بر خویش

                                     از چه بیهوده گریانی؟

   در میان گریه می نالید:

                                     دوستش دارم نمی دانی؟!

نوشته شده در یک شنبه 1 ارديبهشت 1392برچسب:,ساعت 19:7 توسط تیلور| |

زندگی اجیاریست...

   شاید آن روز که سهراب نوشت:

    تا شقایق هست... زندگی باید کرد...

    خبری از دل پر درد گل یاس نداشت...

    باید اینطور نوشت:

    هر گلی هم باشی...

    چه شقایق... چه گل پیچک و یاس...

    زندگی اجباریست...

    لاجرم باید زیست...


 

نوشته شده در یک شنبه 1 ارديبهشت 1392برچسب:,ساعت 19:6 توسط تیلور| |

   چقدر سخته تو چشای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدید

     و به جاش یه زخم همیشگی به قلبت هدیه داد زل بزنی

     و به جای اینکه لبریز کینه و نفرت بشی حس کنی که هنوزم

     دوستش داری...

     چقدر سخته دلت بخواد سرت رو باز به دیواری تکیه بدی که یه بار  

     زیر آوار غرورش همه ی وجودت له شده...

     چقدر سخته تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش

     هیچ چیزی جز سلام نتونی بگی...

     چقدر سخته وقتی پشتت به اوست دونه های اشک گونه هات رو خیس کنه

     اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه که هنوزم دوستش داری...

     چقدر سخته گل آرزوهات رو تو باغ دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشکنی

     و اونوقت آروم زیر لب بگی:

     گل من... باغچه ی نو مبارک...

  


 

نوشته شده در یک شنبه 1 ارديبهشت 1392برچسب:,ساعت 19:5 توسط تیلور| |

توی این دنیای نامرد دختری نابینا بود و عاشق پسری...

    دختر همیشه به عشقش میگفت : اگه من دو چشم بینا داشتم

    شاید امیدی برای با تو بودن وجود داشت ولی حالا...

    یه روز یه نفر پیدا شد که چشمهایش را داد به او...

    دختر وقتی تونست عشقش رو برای اولین بار ببینه

    دید که او هم نابیناست...

    به پسر گفت دیگه نمیخوامت چون من میبینم و تو...

    پس برو...

    پسر وقتی داشت میرفت لبخند تلخی زدو با اشک گفت:

    عشق من... مواظب چشمهایم باش...


 

نوشته شده در یک شنبه 1 ارديبهشت 1392برچسب:,ساعت 19:3 توسط تیلور| |

 

       آرزو دارم...

 

    آرزو دارم شبی عاشق شوی

    آرزو دارم بفهمی درد را

    تلخی برخورد های سرد را

    می رسد روزی که بی من لحظه ها را سر کنی

    می رسد روزی که مرگ عشق را باور کنی

    می رسد روزی که شب ها در کنار عکس من

    نامه های کهنه ام را مو به مو از بر کنی...

    میرسد روزی که بی هم میشویم

    یک به یک از جمع هم کم میشویم

    میرسد روزی که ما در خاطرات

    موجب خندیدن وغم میشویم

    گاه گاهی یاد ما کن ای رفیق

    میرسد روزی که بی هم میشویم...

 

نوشته شده در یک شنبه 1 ارديبهشت 1392برچسب:,ساعت 18:58 توسط تیلور| |

صفحه قبل 1 ... 47 48 49 50 51 ... 62 صفحه بعد



قالب جدید وبلاگ پیچك دات نت